Stworzyłabym iluzję,w której jest pokój na świecie. Świat w którym nie ma wojen. Ludzie nie zabijają się wzajemnie,matka nie morduje swoich dzieci, tylko je kocha, nie znęca się nad nimi, nikt nie znęca się nad zwierzętami. Starość nie jest taka straszna, a ludzie starsi są lepiej traktowani.Nie panuje głód i bieda, a głowy państwa lepiej troszczą się o swoich obywateli. Nie tylko o własne tyłki. Nie ma chorób śmiertelnych, nikt nie umiera na raka. Ludzie troszczą się o siebie. Zapewniana jest lepsza opieka medyczna, dla wszystkich. Wymiary sprawiedliwości są niezawisłe i nieprzekupne, a policja ściga tylko winnych, czy zajmuje sie poważnymi sprawami. Świat, który nie jest tak brutalny, niebezpieczny i okrutny.Jednym słowem stworzyłbym świat idealny, żeby choć przez chwilę w takim pożyć i zobaczyć jak to jest. Wiem, że może to utopia, i nie wszystko jest do osiągnięcia, ale... choć na moment by tak było, by ludzie zobaczyli,że się da.

Stworzyłabym iluzję,w której jest pokój na świecie. Świat w którym nie ma wojen. Ludzie nie zabijają się wzajemnie,matka nie morduje swoich dzieci, tylko je kocha, nie znęca się nad nimi, nikt nie znęca się nad zwierzętami. Starość nie jest taka straszna, a ludzie starsi są lepiej traktowani.Nie panuje głód i bieda, a głowy państwa lepiej troszczą się o swoich obywateli....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wybrałabym się na oddział onkologii dziecięcej, aby zafundować najszczęśliwszy dzień komuś, kogo niedługo zabraknie, chociaż jeszcze nie zdążył zebrać doświadczeń. Ostatni dzień w wymarzonej iluzji (mógłby uszczęśliwić więcej niż jedną osobę).

Wybrałabym się na oddział onkologii dziecięcej, aby zafundować najszczęśliwszy dzień komuś, kogo niedługo zabraknie, chociaż jeszcze nie zdążył zebrać doświadczeń. Ostatni dzień w wymarzonej iluzji (mógłby uszczęśliwić więcej niż jedną osobę).

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najpierw zimno, za chwilę ciepło i znowu śnieg... Halo!? Dzisiaj jest pierwszy dzień wiosny! A ja nie mogę podnieść się z łóżka, bo przez tę zmienną pogodę dopadło mnie jakieś mocne przeziębienie. Wiem co pomogłoby mi i przyniosło ulgę od tego kaszlu, bólu gardła i zasmarkanego nosa...
Wiem, że w lodówce stoi mikstura przyrządzona na takie uciążliwe dolegliwości i z pewnością pomaga... ale czy ten syrop czosnkowy musi być taki wstrętny w smaku? Ciężko to przełknąć i szczerze mówiąc chce się nim wymiotować!!!

O iluzjo jesteś mi dzisiaj potrzebna jak nigdy! Ja napiję się tego syfu... ale niech smakuje jak najlepsze czekoladowe lody pod słońcem, które uzdrawiają i leczą...

Najpierw zimno, za chwilę ciepło i znowu śnieg... Halo!? Dzisiaj jest pierwszy dzień wiosny! A ja nie mogę podnieść się z łóżka, bo przez tę zmienną pogodę dopadło mnie jakieś mocne przeziębienie. Wiem co pomogłoby mi i przyniosło ulgę od tego kaszlu, bólu gardła i zasmarkanego nosa...
Wiem, że w lodówce stoi mikstura przyrządzona na takie uciążliwe dolegliwości i z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wyobraźcie sobie idealny pierwszy dzień wiosny.Słońce ogrzewa Wasze uśmiechnięte twarze, gdy podążacie do parku na spacer wraz z wybrankami swojego serca, a wokół rozkwita życie. Cieszą się ptaki wesoło ćwierkające, że czas głodu minął bezpowrotnie. Bociany klekoczą na wysoko zawieszonym gnieździe wypatrując śpiewających żab skrytych w gęstwinie tataraków. Gdzieś z oddali unosi się śmiech przedszkolaków wędrujących parami tuż za swoją wychowawczynią niosącą marzannę, która lada moment zostanie złożona w ofierze raz na zawsze żegnając zimę. Powietrze jest czyste i wypełnione aromatem kwiatów wyściełających aleje parkowe, a nie jak dotychczas panującym, obrzydliwym smogiem.
Lecz co to? Iluzja rozpływa się. No tak, to tylko jednen dzień. Wraca szara i ponura zima. Mróz po raz kolejny zaczyna szczypać w twarze. Całe szczęście, że już niedługo, jeszcze chwilę i iluzja stanie się prawdą. Taką bynajmniej mam nadzieję.

Wyobraźcie sobie idealny pierwszy dzień wiosny.Słońce ogrzewa Wasze uśmiechnięte twarze, gdy podążacie do parku na spacer wraz z wybrankami swojego serca, a wokół rozkwita życie. Cieszą się ptaki wesoło ćwierkające, że czas głodu minął bezpowrotnie. Bociany klekoczą na wysoko zawieszonym gnieździe wypatrując śpiewających żab skrytych w gęstwinie tataraków. Gdzieś z oddali...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ręką przegoniłbym chmury, siadając na złotym półksiężycu. W całkowitej ciszy spojrzałbym z góry Ziemię. Nie myśląc, nie marząc, nie wspominając, sypałbym okruchami chleba, które wchodząc w atmosferę zamieniałyby się w marzenia. Część wpadała by do oceanów opadając do dna, część spalałaby się w wulkanach, lecz cała reszta jako promienie słońca opadała by na twarze mieszkańców naszego świata.
I wtedy w mojej iluzji uśmiechnąłbym się i śmiał.
Zwyczajnie bym się śmiał.

Ręką przegoniłbym chmury, siadając na złotym półksiężycu. W całkowitej ciszy spojrzałbym z góry Ziemię. Nie myśląc, nie marząc, nie wspominając, sypałbym okruchami chleba, które wchodząc w atmosferę zamieniałyby się w marzenia. Część wpadała by do oceanów opadając do dna, część spalałaby się w wulkanach, lecz cała reszta jako promienie słońca opadała by na twarze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Iluzja? Akurat dzisiaj chętnie wykorzystała bym ten dar na mojej przyjaciółce, która od dłuższego czasu jest na mnie zła i nie chce powiedzieć dlaczego. Dzięki iluzji dawnych dni choć na chwilę znowu cieszylibyśmy się sobą.

Iluzja? Akurat dzisiaj chętnie wykorzystała bym ten dar na mojej przyjaciółce, która od dłuższego czasu jest na mnie zła i nie chce powiedzieć dlaczego. Dzięki iluzji dawnych dni choć na chwilę znowu cieszylibyśmy się sobą.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Rano się dowiedziałam, że dostałam dar iluzji.
Co ja mam teraz zrobić?
Jedno użycie, mam tylko jedną szansę.
Dobra pomyślę w drodze na zajęcia.
Siedzę w autobusie na około mnóstwo ludzi, wszyscy jacyś smutni, słuchawki na uszach nie widzą co się wkoło dzieje.
Obserwuję ich, myślę "może teraz tego użyć", nagle zaczyna śpiewać dziecko, wszyscy zwracają oczy ku niemu, zdejmują słuchawki, słuchają, zaczynają się śmiać.
Atmosfera diametralnie się zmienia.
Myślę: "nie, nie teraz, oni tego nie potrzebują, wystarczy, że zaczną zauważać świat i to co ich otacza"
Jestem na miejscu, idę na zajęcia, widzę ludzi, wszyscy gdzieś biegną, każdy myśli tylko o sobie, myślę "może ja też pomyślę o sobie, zagram w jakąś grę, w pokera postawię pieniądze, których nie mam ale i tak wszystko wygram, mam czas do północy, jeszcze zobaczę."
Ranek, południe i popołudnie minęły jak zwykle w nudnym tempie.
Wracam na autobus i widzę kobietę, która płacze, podchodzę i pytam się co się stało.
Kobieta zaczyna opowiadać mi o swoim życiu.
Wyszła za mąż za tyrana, poroniła dwukrotnie, nie ma za co żyć, jej męża, jedynego żywiciela, zabiła mafia.
Myślę: "Tak, to jest ten czas"
Stwarzam iluzję: jej mąż całkowicie z odmiennym charakterem, ma dobrze płatną pracę, nie bawi się w gangi narkotykowe, kobieta nie poroniła, mają dwójkę cudownych dzieci.
Patrzę tak na nich ona już nie jest sama, lecz z mężem i dziećmi w tym miejscu gdzie ją spotkałam. Są szczęśliwą rodziną, ona jednak nie wie co się stało, nie pamięta poprzedniego życia.
Wsiadam do autobusu, całkowicie rozpromieniona i szczęśliwa.
Jak mało wystarczy, żeby ludzie byli szczęśliwi.
Szczęście nie oznacza bycie szczęśliwym lecz dawanie go drugiemu człowiekowi.
Nie ma nic piękniejszego na świecie niż szczęśliwi ludzi.
Co prawda ja nic z tego nie zyskałam, ale dobro zawsze powraca, może kiedyś ja będę potrzebować pomocy i będę w sytuacji tej kobiety i ktoś udzieli mi pomocy.
Tego się nie dowiemy, ale nadzieję zawsze trzeba mieć.
Wracam do domu, zwykła dziewczyna, bez żadnej mocy, lecz jednak najszczęśliwsza, bo mogłam pomóc bezinteresownie innym.

Rano się dowiedziałam, że dostałam dar iluzji.
Co ja mam teraz zrobić?
Jedno użycie, mam tylko jedną szansę.
Dobra pomyślę w drodze na zajęcia.
Siedzę w autobusie na około mnóstwo ludzi, wszyscy jacyś smutni, słuchawki na uszach nie widzą co się wkoło dzieje.
Obserwuję ich, myślę "może teraz tego użyć", nagle zaczyna śpiewać dziecko, wszyscy zwracają oczy ku niemu,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chciałabym stworzyć iluzję, w której bliska mi osoba mogłaby posiąść za pieniądze wszystko czego, kiedykolwiek pragnęła... By poczuła przesyt w żołądku dobrami materialnymi i tęsknotę za tym co naprawdę ważne i czego nie można kupić... Może to okrutna iluzja, ale czasem dobrze jest obudzić się z takiego koszmaru i móc zacząć żyć naprawdę... Gdybym mogła być choć raz taką "iluzjonistką" chciałabym pomóc komuś coś sobie uświadomić... Niektórzy próbują sami tworzyć ze swojego życia prawdziwą iluzję za pomocą pieniędzy...

Chciałabym stworzyć iluzję, w której bliska mi osoba mogłaby posiąść za pieniądze wszystko czego, kiedykolwiek pragnęła... By poczuła przesyt w żołądku dobrami materialnymi i tęsknotę za tym co naprawdę ważne i czego nie można kupić... Może to okrutna iluzja, ale czasem dobrze jest obudzić się z takiego koszmaru i móc zacząć żyć naprawdę... Gdybym mogła być choć raz taką...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zrobiłabym to, co zdarzało się robić Kamykowi (choć w mniejszej skali, bo takiego talentu jak on, to ja na pewno nie mam) - przedstawienie, żeby zadziwić moich bliskich. Na rozgrzewkę pokój zamieniłabym w letni ogród, zamiast łóżka byłyby ławki, dywan byłby rabatką z różnokolorowymi kwiatami, a szafy stałyby się kwitnącymi krzewami. Po kilku sekundach stworzyłabym wrażenie delikatnego wiatru, a zaraz potem pojawiłyby się setki różnokolorowych motyli. Później po kolei skupiłabym się na każdym widzu, tworząc dla wszystkich coś specjalnego. Dla mamy przemieniłabym pokój w jesienny las, by mogła wybrać się na niespodziewane grzybobranie. Tata z kolei znalazłby się w łódce na środku przepięknego jeziora, gdzie łowiłby największe ryby, jakie kiedykolwiek widział. Moja siostra nieoczekiwanie poczułaby silny wiatr i ogromny chłód, bo stworzyłabym dla niej iluzję Annapurny, znalazłaby się na samym szczycie, bo obie zawsze marzyłyśmy o wchodzeniu na najwyższe góry, ale jakoś brakowało nam zaparcia. A potem pozwoliłabym mojemu kotu zjeść wyimaginowane chipsy - uwielbia je, ale są dla kotów niezdrowe - ale takie iluzoryczne by mu chyba nie zaszkodziły. Na koniec zagrałabym ze wszystkimi (nie licząc kota) w Rummicuba, ale tak zmieniłabym wizerunki na płytkach, żebym w końcu raz w życiu mogła wygrać w tę grę - bo mojej siostry inaczej się nie da pokonać :(

Zrobiłabym to, co zdarzało się robić Kamykowi (choć w mniejszej skali, bo takiego talentu jak on, to ja na pewno nie mam) - przedstawienie, żeby zadziwić moich bliskich. Na rozgrzewkę pokój zamieniłabym w letni ogród, zamiast łóżka byłyby ławki, dywan byłby rabatką z różnokolorowymi kwiatami, a szafy stałyby się kwitnącymi krzewami. Po kilku sekundach stworzyłabym wrażenie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tkacze iluzji
Ja wykorzystałabym tą iluzję dla mojej mamy moja mama jest chora i codziennie cierpi katuszę związane z życiem wiem że wiele ludzi potrzebuje takiej iluzji ale nie mogę patrzeć na jej przygnębienie i cierpienie chciałabym żeby mama poczuła się zdrowa i pełna życia jak kiedyś che jej pomóc z całego serca więc taka iluzja pięknego życia by jej pomogła w walce ze chorobą !

Tkacze iluzji
Ja wykorzystałabym tą iluzję dla mojej mamy moja mama jest chora i codziennie cierpi katuszę związane z życiem wiem że wiele ludzi potrzebuje takiej iluzji ale nie mogę patrzeć na jej przygnębienie i cierpienie chciałabym żeby mama poczuła się zdrowa i pełna życia jak kiedyś che jej pomóc z całego serca więc taka iluzja pięknego życia by jej pomogła w walce...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej